Niczym kostka lodu...

Była kostka lodu,
która powoli topniała w dłoniach...

My biegający beztrosko po łąkach...
Krople wody uderzają głucho o podłogę.

My zrywający owoce z drzewa
I rozkoszujący się smakiem czereśni...
Dłonie marzną.

My siedzący na brzegu morza...
Kostka coraz bardziej przypomina płatek śiegu.

My spacerujący powoli...
Resztki lodu szybko topnieją w dłoniach.

My...
Została już tyko mokra plama na podłodze.

autor

Emilie

Dodano: 2008-06-09 00:10:57

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie