Nie chcę spłoszyć motyli

Sen, marzenia,miłość,życie. Wszystko w tę szufladę
można zmieścić.+

Jakby lęk zdominował uczucie, podważał jego trwałość,
a przecież wciąż biegnie, woła, się upomina...
Złożony, dobry wiersz... Pozdrawiam.

Niepewność,zmienne uczucia,może strach przed
życiem-dobrze to oddałaś.

Ciekawe metafory"dusza w szufladzie rozwiązuje
kalambury".Aj, te motyle, zwiewne i kolorowe.Powiało
pesymizmem, biało się zrobiło.Biegnę do ciebie, chcę
krzyczeć, ale nie mogę.Bardzo wyrazisty wiersz.

poruszający wiersz. pozdrawiam ciepło:)

wszystko by pasowało gdyby to była miłośc a tak
marzenia i rzeczywistość dwa światy - smutny wiesz -
pozdrawiam

Biegnij, qrde biegnij...nawet szeptem biegnij...

Wychodzisz naprzeciwko czemuś,ale jakby doświadczona
poprzednimi przeżyciami, wolisz z góry przygotować
się na niepowodzenie....Tak odbieram Twój wiersz.
Jest piękny w swej wymowie...

Niepewność przemawia w Twoim wierszu,ale przecież nie
można wiedzieć wszystkiego co się w naszym życiu
wydarzy.... bardzo dobry kawałek poezji +, pozdrawiam
:)

Zbyt często zakładamy maski z pożyczonym uśmiechem,
udając że jest dobrze... ten krzyk nie da się wiecznie
więzić...

Wyraziste i w treści soczyste.

motyle to miłość a pożyczony uśmiech mówi, ze jednak
coś nie tak... pozdrawiam

Zderzenie marzeń z rzeczywistością, smutne.

wiersz jedna wielka rozterka w skojarzeniach i
niepewność Dobrze wypowiedziany stan:)