nie chciałam cię budzić

wybiegłeś na ulicę
bo zobaczyłeś mnie ?
nie –
to tylko gałąź
konającego drzewa
majaczy w ciemnościach
to tylko rozpryśnięta gwiazda
to szklane oczy sowy
zdemaskowane w zaroślach
nocy
spłoszone
to tylko pióra nietoperza
młócą powietrze
(który nigdy ich nie miał


wybiegłeś na ulicę bo
myślałeś że to ja… ?


wiesz… może to byłam ja
ale moje kościste łopatki
nie spełniły funkcji skrzydeł
i spadłam, próbując
ulecieć stąd


obudziłam cię ? przepraszam
ten hałas miał być bezdźwięczny
wygłuszony – wśród ścian


zbudziłam cię ? niepotrzebnie
wróć, zamknij za sobą drzwi
i okna, szczelnie
rano będzie słońce
a ja
będę gdzieś
indziej

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-03-11 Dodano: 2018-03-12 00:02:07

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie