Nie-człowiek

Gorzki dół i tracenie duszy:(

I przestałam być człowiekiem,
człowieczeństwo mi nie pasuje,
może tak będzie lepiej,
przynajmniej nic nie czuję.

Już doznaję smak słonych łez,
a jedna warga się z drugiej śmieje,
w mych rękach trzymam suchy bez,
w rękach,których już nikt nie ogrzeje.

Z głowy wypadają szare włosy,
z głowy,w której nic już nie ma,
nie byłam w stanie obudzić się z narkozy,
więc z zamkniętymi oczyma kieruję się do nieba
lecz tam aniołowie mi nie pozwalają,
i mówią prosto-ty nie masz duszy,
a ludzi pustych nie wpuszczamy do raju
i zsyłają do piekła,gdzie cierpię katusze.

Przestałam być człowiekiem
Tak mówię zakuta w kajdany,
mam z bólu zaciśnięte powieki,
Bo w mym ciele nigdy nie zagoją się rany.

autor

Surreal

Dodano: 2006-06-08 00:13:07

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie