Nie jestem doskonały

Niedoskonały ponoć jestem,
stworzył mnie w końcu jakiś Bóg.
Nie przeszarżował swoim gestem,
zrobił, co tylko on móc mógł.

Ja się poddałem transformacji,
nawet przyjąłem ludzkie ciało.
W końcu Bóg miał najwięcej racji,
kiedy człowieka się stwarzało.

A że trafiło właśnie na mą postać,
bo przechodziłem tam przypadkiem.
Bóg postanowił, tak ma zostać,
stworzenie głupie, ale gładkie.

I do tej pory się z tym godzę,
że jestem synem pierworodnym.
Bóg ubolewa nad tym srodze,
ja mam dylemat dość pogodny.

Chociaż nie jestem doskonały,
stworzył mnie w końcu jakiś Bóg.
To jednak są przyczynki chwały,
bo zrobił on, co tylko mógł…

autor

Grand

Napisany: 2018-05-08 Dodano: 2018-05-09 05:22:13

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie