Nie mam siły i cierpliwości

"Nie mam siły i cierpliwości".
24.08.2020r. poniedziałek 10:45:00

P.S. Dopisałem tę adnotację na koniec- proszę przeczytaj do końca.


Nie mam siły i cierpliwości
Do niektórych osób.

A przebywanie całe godziny
I dnie
To nie tylko pustosłowie,
Ale takie zmęczenie organizmu,
A nie ma gdzie pójść,
Nie ma jak się wyżyć.

Trudno tak zachować spokój
I nie być wybuchowym.

Czasami nie wiecie
Jak trudno jest,
Z boku może źle się słucha,
Ale jak widzę to, co się robi,
To, co się mówi itd.
To mnie rozrywa,
Tak, że jakby nie modlitwa
I próba wyciszenia
To już by chyba żyłka pękła.

Rozmowa?

Ludzie nie da się rozmawiać,
Normalnie!

W uniesieniu głupie myśli,
Ale jak człowiek chce mieć swoje,
To źle,
A przecież każdy normalny chce iść na swoje
I realizować marzenia,
Takie nawet najprostsze,
A nie słuchanie tych gadek
I pustych planów bez próby realizacji.
No i nie słuchać tych wyrzutów,
Odwiedzić owszem,
Ale urządzać własną przestrzeń
Jak się chce,
Czy to do diaska takie złe?!

Ktoś poszedł na swoje,
Miał może czasem dość
I nie reagował jak trzeba
Na coś jakże ważnego,
A teraz sentymenty, wspomnienia
I obawy, że też tak się będzie miało.

Na siłę trzymać, unieszczęśliwiać innych,
Bo się czegoś boi, albo spodziewa,
Albo kij jeszcze wie co?

Może wam się wydawać,
Że piszę w uniesieniu,
A ja w spokoju,
Ale nawet psycholog tu nie pomoże.
Nie jedna strona powinna gdzieś iść
Lecz wszyscy po kolei,
Bez wyjątku wszyscy!

Pracuję, pracuję dniami i nocami,
Po co?
By mieć własny dom,
Duże akwarium,
Teleskop w miejscu,
Gdzie nikomu nie będzie przeszkadzać,
Stół do gry w snookera,
Basen*,
Pomieszczenie biblioteczne,
Pokój z profesjonalnym audio,
Kino domowe większe jak teraz.
A przede wszystkim,
By mnie jakaś dama chciała,
Bo wszystkie patrzą,
Czy facet mieszka sam!,
A jak z rodzicami, dziadkami to źle.
No i chcę mieć dzieci.

To jeżeli mając to
Będę odwiedzać rodziców
I dziadków,
I pomagając im nie będzie lepiej,
Niż teraz,
Jak duszę się.
Psychika moja już jest w stanie,
W którym nie wróci do normalności
I życie marzeniami o własnej rodzinie.
Zostanie na starość samemu,
To jest coś czego się mega boję.

Kończę, bo łzy się pojawiają.

Idę dalej pracować,
A może niebawem uda mi się
Zrealizować moje marzenia,
Nawet robiąc to na złość
Mojemu otoczeniu.

Mam nadzieję,
Że jeżeli to ktoś przeczyta
Nie poczuje się smutny, czy jakoś tak,
Ale zrozumie jedno,
Że zbyt długo tak się nie da,
Bo to nie jest życie,
Lecz egzystencja.

Jestem im wdzięczny,
Że za prąd, wodę, jedzenie nie płacę,
Staram się robiąc
Jak najwięcej rzeczy za to się odwdzięczyć,
Ale jak komukolwiek
O tym wspominam
To znów jestem traktowany źle,
Odbierany za,
Mówiąc łagodnie niezaradnego.

Mam niepełnosprawność wzrokową
I staram się żyć normalnie,
Tak, by wiele osób o tym nie wiedziało.

Jeżeli czyta to ktoś życzliwy
To niech modli się ze mną
I trzyma kciuki,
Bo być może jestem już bliski
Realizacji własnych marzeń.
Po ponad dwudziestu latach
Mają szansę się realizować.

I pamiętajcie moi mili
Z każdego grosza jaki zarobię,
Dostanę, oddaję z sercem
Dziesięcinę.
Na cele kościelne, na chore dzieci,
Pomagam ludziom w różnych potrzebach.

I wbrew pozorom dążenie do "milionów"
Nie jest złe,
Przecież mając więcej można więcej pomóc.
A kto mnie śledzi,
Chociażby w internecie wie,
Że nie mówię tylko, lecz przede wszystkim działam.

Nie mówię, że pomogę kolejnemu dziecku
Np. z SMA, chorym sercem itd.
Lecz pomagam, a potem innym pokazuję,
Udostępniam,
Nie po to by się chwalić i dla zaszczytów,
Lecz by zasięg pewnej zbiórki, potrzeby
Był większy, a ktoś z was mógł
Też w razie możliwości i chęci pomóc.


*Może być, ale nie koniecznie.

Tak bardzo chcę być u was, może uda mi się znów wrócić z komentarzami do was. A zaległości nadrobić to będzie wyczyn.

autor

AMOR1988

Napisany: 2020-08-24 Dodano: 2020-08-25 09:22:40

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie