Nie milczeniem

Zawołaj mnie- jestem wszędzie.
Wzywaj mnie- jestem w każdym,
a potrzebuję twej samotności.
Czy potrafisz zaspokoić mnie
jej trzema wyrwanymi westchnieniami,
gdy znikająca noc obnaży mnie
ze zużytych stukrotnie słów,
czarno-biało nakreślonych?
Widziałam ich gorzki smak...

Zatańczę na wietrze twego oddechu,
na kamiennym stole wysypanym cukrem.
Zawołaj mnie, bo będę wszędzie.
Wzywaj mnie, bo będę w każdym.

I skupię chwiejną uwagę deszczu
na swych brązowych włosach,
byś zatańczył ze mną w słodyczy,
podstępnie wykradzionej trzy razy
ze świątecznie zastawionego stołu,
hipnotycznie i zdradziecko,
omijając każdy wydźwięk rytmu,
na przekór ciszą płaczącej muzyce,
na przekór płonącemu piekłu-
zawołaj mnie...

Na przekór czarno-białym słowom,
na przekór goryczy nieistnienia,
wzywaj mnie...

autor

Evella

Dodano: 2007-12-26 19:29:42

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie