Nie mówmy
Nie powiem już, że kocham,
bo niebo by zadrżało,
nie powiem,że tęsknie,
bo by i słów za mało,
i ty nie powiesz tych słów, miły,
bo szczere i z serca one by nie były,
wiemy,że złością i żalem
by do nas wróciły,
tylko marzyć nam wolno
i żyć w tęsknocie
co czujemy....nie mówmy,
będzie po kłopocie,
nie porzucajmy jednak swych marzeń,
szczególnie tych niepokornych,
bo fatum splotu zdarzeń,
może zubożeć bez nich.
i nie będzie marzeń.
Luba
autor
Luba
Dodano: 2005-02-11 08:45:30
Ten wiersz przeczytano 446 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.