Nie narodziłem się na nowo

Wzlatuję niczym motyl, niewinnie,
ponad połamane kwiaty, ponad niechciane pokrzywy.
Szukam domu z dzieciństwa, pięknych zapachów,
szukam zapomnienia w kwiatach, co jeszcze nie obumarły.
Pełne łąki światła, pełne aromatów,
jakże wiele tutaj tego, co osładza me poszukiwania.
Lecz ciężkie skrzydełka, zlatuję raz po raz w dół, w pokrzywy,
jakbym nicią jakąś uwięziony, przeznaczony krzywdzie.
Tulę w rozpaczy, w ostatnim tchnieniu nadziei,
każdy kolor ponad czerń, każdy zapach śmiechu.
By uciec jak najdalej od wspomnienia,
tego co było i jak.Bez przebaczenia.
Rozpaczliwie wmawiam sobie, że nie jestem już tym samym,
że świat zatoczył koło.Teraz jest inaczej.
I piękna byłaby to nuta, gdybym mógł zapomnieć,
lecz nie mogę.Wznoszę się, lecz za mało, tylko trochę.
Jestem tłem dawnego, nie ucieknę dalej, niż pozwoli mi świadomość,
że życie toczy się teraz.Lecz nie narodziłem się na nowo.

autor

rebel

Napisany: 2009-10-21 Dodano: 2009-10-26 09:25:49

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie