nie oceniaj tak źle

poddałam się i upadłam
oddałam co najcenniejsze
ja tylko chciałam by życie
choć raz było piękniejsze

spadają z nieba jak gromy
o smutnych czynach te słowa
lecz w co wierzyć w co wątpić
gdy wątpię już dziś od nowa

że w każdym bywasz szkiełku
czasami mi się wydaje
do zguby prowadzisz bym miała
cierpieć na powitanie

nie wiesz że jest mi tak ciężko
choć czasem myślę że wiesz
dlaczego właśnie tego
tak bardzo dla mnie chcesz

chcesz skruszyć okruch ostatni
bym sił nie miała wstać
i serce mi pęka i muszę
z twej woli to wszystko brać

i każesz odejść naprawdę
za dużo już dla mnie tych prób
czy wciąż mało zrobiłam
znów serce zmienia się w lód

więc jeśli próbujesz mnie ciągle
ja nie wiem dokąd mam iść
dziś tylko zgubiłam swą drogę
upadam jak martwy liść




dlaczego w Rzeczywistości
nie można powiedzieć tych słów
co każde z nas na nie czeka
co chcesz to do mnie mów.

i czekam już tak długo
tak dawno czekam już
i znów mnie jutro miniesz
jak zawsze i bez słów

przecież ja wszystko wiedziałam
wiedziałeś również Ty
lecz ciągle gdzieś uciekasz
więc jak mam wołać sny

a może szczęście piękniejsze
co nagle zagości naprawdę
i w sercu Rzeczywistości
te słowa w Oczach odnajdę



- Zieleń w naturze to jedna sprawa,
zieleń w poezji - inna.-
- Virginia Woolf - Orlando

- Thirteen Senses - Gone ;)

autor

aksamitka

Napisany: 2011-09-07 Dodano: 2011-09-08 11:27:22

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie