Nie sztuką jest
wirtualny świat
to nie dla mnie
kocham dotyk
głos i jego brzmienie
nie dam się zamknąć w klatce
jak ptak
ze złamanymi skrzydłami
bo wolność w miłości
bardzo sobie cenię
świat należy do mnie
rozpościeram skrzydła
w locie jak orzeł
i do serca z czułością docieram
kiedyś powiedziałem
nie sztuka jest umierać
lecz
sztuką jest żyć
tylko z upadku trzeba się pozbierać
by z miłością w sercu dalej iść
bo życie jak cztery pory roku
w sobie tyle barw ma
króluje nim miłość
nic tylko garściami
każdego dnia brać
więc po co mam umierać
kiedy siebie mogę innej dać
Autor Waldi
autor
waldi1
Dodano: 2016-08-09 00:00:19
Ten wiersz przeczytano 932 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Byłam, plusik zostawiłam...pozdrawiam
+ :)
pozdrawiam :)
Bardzo ładny szczery do bólu wiesz
Pozdrawiam Waldku miłego dnia
Bardzo madrze Waldi
Pozdrawiam serdecznie :)
budujący optymizm - i to mi się podoba :)
*wolni
masz rację Waldi, tylko woni w miłości mozemy z siebie
dać jak najwięcej :)
Ładnie waldi:)
Pozdrawiam :)
Ładnie poprowadzona refleksja
tak, prawdziwą sztuką jest umieć żyć...
ładny wiersz
Nie ma co się śpieszyć. Na wszystko przychodzi pora
;-)
Pozdrawiam
Ja za Anna52 :) Pozdrawiam :)
nie sztuką jest umierać, sztuką jest pozbierać się i
żyć dalej.
Bardzo życiowy przekaż - moim zdaniem tylko tchórze
odbierają sobie życie, a ci co im pomogli - zwyczajni
bandyci.
Jakiż mądry Twój wiersz waldi.
Życie jest sztuką w podwójnym znaczeniu,ze trudne ale
i teatrem z reżyserem,scenariuszem, aktorem Mze tez
byc wierszem:)