Nie wszystko przeminie...nie...

Nie wszystko przeminie...nie wszystko,
przychodzi nam czasem ręce złożyć,
prosić Boga o miłosierdzie, zmiłowanie,
łzy w rękawie chować, łkaniem się zanosić.

Nie wszystko przeminie...nie przeminie,
choć kwiaty zwiędły,życia światełko przygasło.
Pozostaje nam serc otwartych życzliwość,
do ust tulić utęsknienie, uczuć żarliwość.

Nie wszystko przeminie...nie wszystko.
W klepsydrze czasu jeszcze się piasek sypie,
w serc naszych żyje szlachetność, sprawiedliwość,
a to nigdy, nigdy nie zginie.

Nie wszystko przeminie...nie wszystko,
nie wyruszę z powrotem,by zebrać łzy rozsypane,
choć one najpiękniejsze, najckliwsze,
te zbierane nad ranem.

Nie wszystko przeminie...nie wszystko,
jesień za oknem, zima szronem nadchodzi,
na ukwieconych pozostanę snów kobiercach ,
czekając na uśmiech twojego serca.

autor

a-co

Napisany: 2006-11-10 Dodano: 2006-11-10 07:40:17

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie