Nie zapomnę…

Widzisz pocieszne oblicze osoby
Z którą nie spędziłeś nawet doby
Raj w życiu miałeś, mało cierpiałeś
Czułeś się błogo, bogato i młodo
I wtedy dzwonów usłyszałeś bicie
Coś się skończyło. Cóż takiego? Życie!
Myśli gdzieś biegną, pytają: Kto taki…?
Z jakiej to przyczyny no i powód jaki?
Nagle przed tobą staje obraz twarzy
Już powód nieistotny, los duszy się warzy
Motasz się w środku, wyglądasz ucieczki
Nic ci nie pomoże, zapalasz więc świeczki
I idąc życiem dalej, rozmyślając to i owo
Dochodzisz do punktu, gdzie się liczy tylko słowo
Pamiętam…

"Bo pamięć, dotyczy wszystkich..."

autor

mataiwusi

Napisany: 2010-11-06 Dodano: 2010-11-06 22:41:23

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie