NIEBO PŁACZE KROPELKAMI NADZIEI

"Jak pustelnik... ."Samotność bywa również
sprzymierzeńcem.Pozdrawiam:)

Nie jest tak żle droga poetko, skoro na niebie widzisz
kropelki nadziei. Cieplutko pozdrawiam.

"okłamuję dusze" ; jeżeli swoją to poprawnie"duszę, a
może nasze dusze( wówczas poprawnie), bo nieraz pod
maską uśmiechu potworny ból się kryje. Ale już i
niebo płacze nadzieją- sama zauważyłaś, teraz jeszcze
uwierzyć. Wypalone dzbanuszki są śliczne.;))

"Niebo płacze kropelkami nadziei"-czyli nie ma już
nadziei?Moim zdaniem zawsze jest, źródło nadziei nigdy
się nie kończy , jest niewyczerpalne...choć często w
to nie wierzymy...Autorka ładnie i bardzo trafnie
opisuje stan ducha człowieka, który pozostaje
sam...(dopisz ogonki:'zamazuję", "duszę).

Smutno,ale słowa "wypalona jak gliniany dzbanuszek"
zwłaszcza ten dzbanuszek,niesie coś dziecinnego.co
świadczy o istniejących marzeniach.pozdrawiam

końcówka - nowe skojarzenie:) boli, ale nie jest
wypalone, gdy ma nadzieję Ładnie:) i wzrusza
pozdrawiam serdecznie

Miłosc potrafi tak wiele a tęsknotą wypełnia szczeliny
uczucia.....niestety nie zawsze je tak jak
pragniemy....twój wiersz bardzo osobisty smutkiem i
bólem utkany ...ale uwierz w siebie..i bądź
sobą...pozdrawiam

Miłość jest piękna,więc czemu tak boli?

nie zawsze można odkryć prawdziwą twarz i zwierzyć się
z tego co w głębi duszy, najdotkliwsze smutki przeżywa
się w samotności...

Gdyby tak się dało wymazać korektorem wszystko co
złe... Bardzo ładny wiersz.+

piękny, pełen skrajnych uczuć wiersz

Bliski mi smutek..pozdrawiam