NIEDOCENIENIE

tematyka - bardziej Bóg i człowiek... a klimat nastrojowy - jak zwykle nie ma tego co jest najpotrzebniejsze!

(nie widzialne - jest to co najważniejsze,
a nagroda ogromna, rozczarowanie jeszcze większe...)

aby odnaleźć spokój
trzeba wiele wyrzeczeń
wielu dystansów do siebie w szczególności

nie zwracania uwagi na innych ułomności
nie doskonałości
nie dociągnięcia
upadki, potyczki

sztuką zatrzymać gościa idącego na górę
niż łapanie jego ręki jak leci w przepaść

umiejętne przewidywanie zdarzeń

sztuką stać krok za nim, aby czół na plecach
swoich oddech przyjazny aby mógł ustać
na nogach, nie chwiejąc się, upadać. - nie koniecznie
zdając sobie sprawę z tego!

Tępo życia można narzucać
będąc o krok z tyłu
z dystansem (nikt tego nie za uwarzy - cała sztuka)
tak prowadzić ten świat aby nie upadł
podtrzymywać go z miłością
za plecami z serca

nie koniecznie chcieć za to zaszczytów
i pozwolić innym zabłysnąć
się wypalić nawet

nie koniecznie gwiazdeczka to gwiazda
a opera koniecznie mydlana
jak bańka co i tak nadymana
trzaśnie na granicy wytrzymałości
im większa
tym bardziej ochlapać potrafi buzię
ze słomką
ze słomy łatwopalnej

nie jest trudno otrzymać kanonizację od świata
i autografy

dużo trudniej zdobyć uznanie w sercu Boga
który widzi ponadprzeciętnie
i w perspektywie trwania na wieki

tego co zobaczy Bóg nie zobaczy człowiek
bo gdyby zobaczył, docenił by
a w ten sposób przejdziesz w pogardzie lub bez uznania

Dlaczego to co najważniejsze musi się stawać
za plecami porządnego człowieka
plecami które zabezpiecza sam On

wiersz o marnościach dostrzeganych na co dzień, to co nie widzialne i bez wyciągnania na światło dzienne trwa nie przerwanie. Ale jednak ciężko być nie doceninym zwłaszcza gdy intencje są wypaczane.

autor

RadosławParol

Napisany: 2009-09-27 Dodano: 2010-05-06 15:26:33

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie