Niekochani pośród tłumu
woła poszatkowane serce
cóż świat kocha
za piękny uśmiech
koronki diamenty
wywrócone kieszenie
popękany bruk
tu i ówdzie wdzięczy się
odwrócona młodość
ludzie omiatają
nierozumnym spojrzeniem
ziemia utula
zamyka oczy
ludzkie serca
parodia miłości
miękka gleba
opłakuje kamień
ziemia przygarnia
płacze z nami
odbiera pamięć
daje nowe życie
Bóg zabrał mi plecak wszystkich doświadczeń, a teraz nosi mnie na rękach.
autor
Ewa27
Dodano: 2017-05-03 07:31:45
Ten wiersz przeczytano 366 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ciekawy przekaz.Pozdrawiam:)
bardzo ciekawe przytulam pozdrawiam :)
Czasami ktoś wołanie usłyszy i pomoże.
bardzo poetycki obraz życia
Melancholijnie. Ładnie :)
Miłego dnia.
Ciekawy przekaz, z którego wynika, że śmierć czasami
bywa dobrodziejstwem.
Miłego dnia:)
życie? a cóż to znaczy najlepiej innym wybaczyć