Nienauczona żyć
13 lat bezustannej męki,
13 lat bezsensownej udręki,
13 lat uczę się jak być,
ja-nienauczona żyć.
Piszę wiersze dla ulgi w cierpieniu
i wciąż szukam prawdy o swoim istnieniu,
bo jakoś muszę plamy swej krwi zmyć,
ja-nienauczona żyć.
Jak proszę mówicie 'szkoda zachodu',
bo macie zamiast serca wielkie bryły
lodu
i dopóki się ktoś nie zlituje będę tu
gnić,
ja-nienauczona żyć!
Dodano: 2006-07-06 12:11:13
Ten wiersz przeczytano 382 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.