Nienawiść.
Samotna, podbita, dobita.
Siedziałam i płakałam.
Nikt mnie nie przytulił, pocieszył.
Dla nich byłam nikim.
Moje serce nie ma już miłości.
A nienawiść króluje w moim życiu.
Nienawidzę siebie.
Nienawidzę innych.
Nienawidzę tego co mnie otacza.
To co jest w moim życiu.
Jest dla mnie ważne.
Przecież i tak odejdę.
więc po co się starać o wszystko co piękne.
autor
Dymitria
Dodano: 2013-10-26 11:53:21
Ten wiersz przeczytano 938 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Rzeczywiscie pesymizmem wieje, co nie znaczy ze wiersz
jest dobry pod wzgledem wykonania, pisanie na Pewno
pomaga, nie zaleznie od postaci kaztaltujesz swoje
mysli, zeby one byly precyzyjne I ciekawe jeszcze
droga przed toba, zalezy jak szybko sie uczysz.
Pozdrawiam I zycze slonca co chmury przegoni...:)
Choćby tylko po to aby porównać
Pozdrawiam serdecznie
Ona nami tylko bawi się. Ona ostrzy bardzo wredną grę.
Tak byś tylko ze złości kipiała i tonęła w bardzo
ciernistych czarach.