Nienazwane dni

Ukryłem swoje życie w jedwabnym kokonie.
Stąd
Patrzę co dzień na światło, jak umiera wewnątrz moich dłoni,
Otoczony pomysłami dla których odkryłem nowy sens,
Zauroczony zapachem stworzonym wewnątrz stalowych ram.
Jestem tu i nie ma mnie zarazem.

Ukryłem swoje myśli w blaszanym garncu.
Stąd
Zerkam co chwile na cień, jak szybuje po stronach pustych ksiąg,
Znajdując miejsce na ścianie na chwilowe zakłopotanie,
Pędzel w dłoni ma przecież tylko symboliczne znaczenie.
Jestem tu i nie ma mnie zarazem.

Ukryłem swoją twarz w lustrzanym uśmiechu.
Stąd mogę tylko biec,
Biec w stronę niegdysiejszych słów.
Koniec końców,
W diamentowym skarbcu ukryłem serce swoje i nienazwane dni,
Na wypadek gdybym
Jednak nigdy nie istniał.

autor

Starless

Napisany: 2014-05-14 Dodano: 2014-05-14 19:45:35

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie