Niepewność

Niepewność

wydrążona tykwa moich oczu
słowa jak parasole na wietrze
przeciągły dźwięk zza moich pleców

odwrócony tyłem do słońca
byłem tarczą zegara
pociętą natarczywym spojrzeniem

odmieniałem nastroje przez przypadki
zatrzymałem się na wołaczu
kiedy przejeżdżał tramwaj
echo w wilgotnym powietrzu było ospałe

kryłem się pod prochowcem niepewnych dni
dwie niebieskie ryby pozdrawiały się obojętnie
zatrzymał mnie śpiący na ławce budzik
kuranty na miejskim ratuszu były zazdrosne

w podwórku nie mojego domu umarłem
obudziłem się w jej ramionach
szczęśliwy

autor

Amadeusz

Napisany: 2005-06-20 Dodano: 2006-11-29 00:03:40

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie