Niepewność i głupia nadzieja

Niepewność chwil
strąca nadzieję
i napełnia obojętnością.
Zimna, zacięta
z uczuć wychłostana istota.
Przenika ją słońce,
wiatr w nozdrzach tonie
na aksamitnych wargach suchość.
Niepewnym krokiem,
przed siebie idąc o zmroku.
Szarpie umysły
niepewność poranka,
co zrobić, czy robić czy krok wykonać.
Jak czyjeś zaufanie rozbudzić.
I czy nadzieja już dawno umarła
czy niepewnością skąpana się topi.

autor

Rockmanka

Napisany: 2011-03-29 Dodano: 2011-03-29 21:01:15

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie