niepokój

Nie sposób chyba wyzbyć się niepokoju, przed utratą
tej najbliższej nam osoby...
Bardzo wymowny, piękny wiersz :-)
Pozdrawiam :-)

Cieszmy się dopóki razem,
a co dalej - czas pokaże!
Pozdrawiam!

bardzo:)

podoba mi się

Pięknie choć smutno!
Pozdrawiam :)

wspaniały wiersz

pięknie o niepokoju
rytmicznie na dodatek:)

Pozwalam sobie za Krzemanką.

Kiedy kogoś zabraknie, stajemy się puści.

Jaki smutny,a życie takie piękne.
Pozdrawiam Madi.

Bardzo dobrze oddany lęk przed stratą najblższej
osoby. Miłego wieczoru:)

Szczegolnie bliskie nam osoby, zawsze zostawiaja po
sobie promyczek czy iskierke, ktora bedziemy juz
zawsze niesli w sobie, prawda to nie to samo, ale cos
pozostaje. Bardzo dobry wiersz. Serdecznosci.

Nawet nie wiem jak skomentować, wiersz pełen bólu...