niepokój
kiedy odejdziesz
co zostanie
wołanie wiatru
ślad na piasku
jak znajdę drogę
do zwykłej prawdy
kto da mi światło
kiedy zgaśniesz
kiedy odejdziesz
co zostanie
wołanie wiatru
ślad na piasku
jak znajdę drogę
do zwykłej prawdy
kto da mi światło
kiedy zgaśniesz
Komentarze (28)
Droga i Kochana Madi ,już trochę mnie znasz i wiesz ,
co chcę Ci powiedzieć ... Pozdrawiam Serdecznie
Ech, Madi, chlip chlip...
To bardzo smutne,ale tak jest. Kochanych ludzi nic i
nikt nie zastąpi.Pozdrawiam.
Takie z nas nietrwałe, ulotne trzcinki, a tak
potrafimy kochać.
Wieczorne Poetko:)
W kilku słowach pięknie opisany lęk przed stratą
bliskiej osoby. Życie bywa okrutne i lubi "stawiać
nas" na rozdrożu..
Piękne Madi. Pozdrawiam ciepło
nieuchronność losu,,pozdrawiam :)
Zatrzymujesz siłą przekazu.
Serdeczności paa
Dziękuję wszystkim gościom za obecność pod moimi
słowami.
Płomyk wciąż się tli, chociaż coraz słabiej i tak
bardzo żal, że miłość bliskich nie może pomóc...
Ładnie ujęłaś w kilku słowach niepokój przed odejściem
bliskiej osoby. Pozdrawiam serdecznie :)
Poruszający wiersz...
bardzo dobra miniaturka :)serdeczności Madi :)
ładnie...wprawia w zadumę; nie wiemy co życie
przyniesie+:)pozdrawiam
Delikatne refleksje Danusiu :)
Interesujące jest, co tam na prawdę po nas zostanie,
ci po sobie pozostawimy.
Niektórych ludzi nie da się nikim i niczym wypełnić.
Pozdrawiam :)