Niepokonany

Wierzę w wichrowe drzewa nieskalanych kwiatów
Jeszcze będzie w nas więcej, niż dał nam Bóg
Czy widzisz białe trawy w rosie tonące?
Czy słyszysz pieśni śmierci... to one przynoszą wiosnę

I tak wierzysz za mało człowieku marny i słaby
Czy widziałeś, jak ziarno zasiano, później drzewo wyrwano?
Więc jak w końcu z tymi naszymi skrzydłami?
Od zawsze posiadamy, umieramy, już nie mamy

Dookoła świat obraca wszystkie zbudowane ściany
Nie pokonasz natury, świat jest niepokonany
Uciekaj, lepiej szybciej, niż myślisz, że wystarczająco
Zanim znajdziesz się tam, gdzie gorąco... za gorąco

autor

Larin

Napisany: 2007-12-14 Dodano: 2014-12-14 21:29:09

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie