nieświętrza
wpełza we mnie smakosz, a zarazem tchórz
opętany snem próbuje odbić się od ziemi.
płodność staje się gęstsza
czuję jego ból - iskrzy świat.
kurczy się w trakcie szczytowania
gorączką zimy gdy wyrasta z niej korzeń
lśni na czerwonym płótnie, zostawia ślady
- wtedy lęgnie się świt
pęcznieje, by w końcu objawić się
w postaci świętej panienki
(zakłada cierń na niewinność
tam powstaje tęcza z naszej bajki,
krwawi i staje się wilczą wściekłością)
coraz jaśniejsze blizny, odbijają się
lustrach ich konstelacje pochłaniają słoną
krew pomazańców.
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2018-03-28 10:17:39
Ten wiersz przeczytano 1012 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Dla mnie Twój wiersz jest refleksją nawiązującą do
zbliżających się świąt oraz skłaniającą do przemyśleń
nad wartościami życia.
Pozdrawiam.
Marek
Niełatwy w odbiorze. Czytam w tematyce wiara, dlatego
zastanawiam się, czy w tytule nie miało być
"nieświętsza"?
Miłego dnia:)