NIEWIDOMI

Nie siedzę na, raczej stoję przed oknem,
nie widzę nic, ślepy obserwuję noc.
Księżyca nie ma, gwiazdy nie lśnią na niebie.
Z prostej przyczyny, bo ta noc jest we mnie.
Oczy otwarte lecz sa przesiąknięte mgłą,
zbrodnią można nazwać to, że nie widzę świata
w takich jak cała wasza banda barwach.
Nawet nie płaczę, spojówki dawno temu wyschły,
łzy oczyszczają, ja jestem nadzwyczaj czysty.
Dźwięki - to one mnie prowadzą przez życie,
dzięki, że w ogóle wiem co to życie.
Widzę nic a słyszę i czuję wszystko.
Iść ciągle, iść tam gdzie poniesie przyszłość!

Usiądź wygodnie i posłuchaj,
przecież nie jesteś ślepy,
noc wcale nie jest piękna i musisz uwierzyć.
Niewidomi widzą piękniejsze rzeczy niż to,
oni dostrzegają każde wewnętrzne piękno,
zpach wanilii kilka razy intensywniej niz my,
dźwięk pieśni porannych ptaków za oknem,
poranny koncert a w roli głównej słońce.
Czujesz jak promienie oplotły ciebie?
Ze sto tych ozdobnych złotych brylantów
ogrzewa ci twarz, tylko się nie ratuj..
Wiem, że tacy ludzie mają bardzo ciężko
i ja tylko mogę dla nich oddać się wersom.
Oddałem wers na ten poranny koncert.

autor

D.B. COOPER

Dodano: 2007-12-18 00:40:46

Ten wiersz przeczytano 2279 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie