Niezmiennie
Zbudziłam pierwszy promień słońca
tęsknotą niecierpliwych dłoni
noce się zdają nie mieć końca
a dzień za dniem zbyt szybko goni
Zbudziłam pierwszy promień słońca
zaspany strącał krople rosy
stanęłam w oknie cała drżąca
wiatr delikatnie muskał włosy
W ogrodzie drzewo mirabelek
już obrodziło białym kwieciem
ten widok dla mnie to tak wiele
ciszę i piękno z sobą niesie
Złapałam pierwszy słońca promień
czułością dłoni niecierpliwych
w sercu niezmiennie tli się płomień
nadziei we mnie zawsze żywej
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2009-04-20 17:48:50
Ten wiersz przeczytano 618 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Bardzo wiosenny rozkwiecony wiersz, też chciałabym
mieć taki widok z okna.
Tak-tak,promienie słoneczne już mają swój urok,ale ja
miałem okazję cieszyć się ostatnie trzy dni ładnym
deszczem,a rośnie po nim jak ciasto na
drożdżach..bardzo ładny wiersz i myślę że słoneczko
będzie świecić nadal..powodzenia
bardzo delikatny wiersz, pełen nadziei, to pewno
wiosna budzi takie tęsknoty
Twój wiersz to bukiet wiosennych kwiatów kolowy
pachnacy i romantyczny....twoje słowa budza o poranku
radoscias i blaskiem az chce sie zyc.....pozdrawiam...
bardzo delikatny,pełny niecierpliwej nadziei i
oczekiwania na niewiadome piękno opis wiosennego
poranku
Wspaniała lekkość pisania :)) Pozdr cieplutko, +
dobrze jest tak uchwycić pierwszy promień słońca na
początek dnia, aż chce się żyć, ļardzo ładny
wiersz :)
Piękny, obrazowy wiersz i tyle w nim optymizmu, bo
wiosna ma to w sobie, że rozdaje radość.
Pieknie budzisz promienie słonca - pozdro
Delikatnie i leciutko, aż chce się czytać. Pozdrawiam
ciepło
Pięknym piórem opisana nadzieja - pięknym i
delikatnym.
Forma leciutka - do pozazdroszczenia.
Wielkie, wielkie brawa.
Bardzo urzekający wiersz, rozbudza wyobrażnię i
wrażliwość na piękno, które rodzi nadzieję.
+Pozdrawiam.
az chce sie zamknac oczy bo tak mnie rozmarzenie
wzielo,urzekajacy wiersz,metafory sa takie
delikatne,czuc kobieca dlon...