Niezmierzony ocean samotności...

Jestem teraz sama,
nie wyję , nie płaczę,
niczego z mego życia,
nikomu nie tłumaczę.

Siedzę sobie w ciemnym pokoju i pije piwko
i nie wierzę,
że ktoś mi
jeszcze wyjdzie na przeciwko.

I gdyby nie ten cholerny brak dotyku, czułości,
może radowałabym się
z mojej samotności

I gdyby tylko była ciepła dłoń,
a nie ta złotowroga pustka,
może właśnie w tej chwili sucha byłaby
jeszcze moja chustka...

autor

czarnulka20

Napisany: 2005-02-22 Dodano: 2005-02-22 23:10:42

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie