Nike z Samotraki

Dziś weszłam na link. Pozwolisz, będę tu sobie czasem
wracać, gdy poczuję szarość.
U mnie od lat to samo:
https://www.youtube.com/watch?v=InhyZUOnfyA

Wymowny, okraszony smutkiem wiersz, ale ciekawie się
czyta, pozdrawiam :)

piękny pigmalionizm. Hm...jeśli chodzi o uszkodzone
dzieła rzeźbiarskie, w Irlandii katolickie babcie
zwykły ustawiać figurke Matki Boskiej we frontowych
ogródkach, która według zwyczaju wróżyła dobrą pogodę.
Zdarzało się, ze figurce ktos ze sfrustrowanych
niepogoda domowników utracał kamieniem głowę. Taka
specyfika

...ciekawie to ujęłaś;
spokojnego wieczoru życzę:))

Pięknie.

stałam pod bezgłową Nike i nie natchnęła mnie żadnym
wierszem...

ooo... ależ emocje... to jeden z najlepszych wierszy
jakie czytałam o rzeźbie... niesamowity

Powiem krótko. Fajny, smutny wiersz, wyrwany z życia.
Pozdrawiam. Miłego dnia. Wiosna na dworze, cieszmy się
życiem :))

Okaleczone rzeźby to nie do końca wiarygodni
świadkowie historii, bo to wygląda tak jakby w
ciekawej książce brakowało kilku kartek zakończenia...

Brak mi słów i powietrza. Zastygam w milczeniu:)

interesujące (i głębokie) spojrzenie na posąg Nike.

piękny, acz smutny przekaz oryginalnym wierszem:)
pozdrawiam Marta

piękny wiersz z ekspresyjnym przekazem chyba jednak
cierpienia ale podoba mi się pozdrawiam serdescnie