Nimrodel

Gdzie dywan elanor porasta zbocza zielone
Gdzie blask Earendila ciemności rozprasza nieprzeniknione
Tam, pełna pasji, w blasku księżyca skąpana
Tańczy urodziwa Nimrodel, w biel przyodziana
Smutny jej wzrok w morze wbity niezmiennie
Gdzie ongiś stał okręt, a na nim daremnie
Czekał Amroth, dostojny władca Galadhrimów
Smukły, urodziwy, wielkich dopuścił się czynów
Lecz jego dzielne serce opanowała trwoga
Bo gdzież jest Nimrodel, tak mu bliska i droga?
Lecz los okrutny kochanków rozdzielił
Wicher niezłomny ku morskiej kipieli
Amrotha skierował, ten zaś w żałobie i rozpaczy
Zapragnął znów zwiewną Nimrodel zobaczyć
Niepomny na krzyki, lamenty daremne
Rzucił się w morze, głębokie i ciemne...
Długo jeszcze potem ballady śpiewano
Jak mocarny Amroth, gdyż takie zyskał miano
Nie bacząc na sztorm i spienione bałwany
Walczył z falami, by raz jeszcze Nimrodel ukochanej
Ujrzeć oblicze, tak piękne i czyste
Oczy jak szmaragd zielone i jak Celebrant bystre
Porwać ją w objęcia i na ustach jak rubin czerwonych
Pocałunek złożyć namiętny i od dawna upragniony...

Karolinie Rafał

autor

Ralf Odinsblade

Napisany: 2005-07-21 Dodano: 2005-07-23 19:25:50

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie