Nirvana

Zatapiam się w nicość
Biczowany
Falami białych puchów

W gardle bulgocze mi spokój
Wżera się w płuca podstępem ocean

Czerwone mięso drga
Żałosna świadomość przegrywa ze snem

Oddaję się ciemnościom
Choć mój jasny wróg
Wciąż wzywa do pojedynku

Duch z ciałem tworzą jedność
Stopione w martwy kokon
Gardzą umysłem
A córy Demonie
Ogłuszone

O Morfeuszu!
Utul mnie jak dziecię
Wyklęte przez matkę
Napaw „zdrojem niepomnym”
A gdy odejdę do świata goryczy
W Nirvany przepaść rzuć mnie na nowo

autor

MarGol

Napisany: 2014-04-02 Dodano: 2015-05-07 17:54:59

Ten wiersz przeczytano 644 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie