No.9 (jedno słowo)

w przypływie chorej wyobraźni o nas samych i w szaleństwie tego czym nazywa się człowieka

Ile musze jeszcze zużyć tuszu, ile kartek bedzie zapisanych?

Żebym mógł od nowa spojrzeć w siebie
by uslyszeć głosy dobra,
nie złej strony
i jak w ciszy tej uwolnić
swoje zmysły od niewoli.

straczy że już nie mam siły żeby nogi zabrać w podróż, a otchłani szersze progi na mą słabość nie ma drogi.

więcej tylko trzeba czasu aby móc nakreślić słowa jakie mogą coć mi znaczyć jakie mogć być osłodą.

a zatrzymać się na chwilę nie ma mowy. Czasu zegar twardo płynie ponad wolą i wolnością.

ponad nami i w nas samych, tworzą się niechciane stwory, zabierając część nas samych, zabierając naszą twarz.

słowa lekko jednak dalej wciąż jak przez ocean statkiem płyną. Już mi lepiej. Sztorm ustaje wolność myślą moim daje.

ukojenia dobry znak na szybkiej trasie ogranicza do mil kilku ruch emocji. i nie bije nas jak tamten co demonem zwany szlak

ponad nami i w nas samych w płytkiej wodzie tonie ptak. nie ulecial dalej niźli jeden... .

..FAQ!!

faq

autor

sunit

Napisany: 2007-10-27 Dodano: 2007-10-27 15:07:00

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie