Noc

Bo żyję z Tobą i dla Ciebie...

Noc,
do dziś mój mój sprzymierzeniec,
tak mi się wydawało,
od dziś - kat.
Krzywdzi ciszą, rani hałasem,
ale tylko ona mi zostaje,
niekończąca udręka duszy,
męczy, choć jednocześnie daje wyciszenie,
jej smutne pocałunki są niczym,
a jednak czymś.
Kocham ją, jednocześnie nienawidząc.
Ona mnie uczy przetrwać,
zabiera złudne marzenia,
leczy moje serce,
rozerwane na strzępy,
jednocześnie powoli zabijając duszę.
Poi się wylanymi łzami,
karmi wypowiedzianymi słowami,
w zamian nic nie daje,
tylko bierze.
Jutro znów zabierze mnie do swego świata,
świata cierpiących dusz.

... kochana nocy.

autor

tatsel

Napisany: 2005-08-13 Dodano: 2006-12-21 13:46:40

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie