Nocy motyl

Przyleciałaś, przyciągnęła Cię jasność, choć skazitelna,
pytałaś mnie czemu ludzkość jest w dominacji bezczelna,
że pragnie tylko zabijać, piękna dostrzec nie umiejąc,
ja dumałem i mówiłem, bardziej płacząc niż się śmiejąc.

Byłaś przy mnie, a ja w Tobie zobaczyłem kogoś więcej,
gdy chłonąłem Cię oczyma robiło mi się goręcej,
jakież piękno, nocny spokój i charakter tak złożony,
niczego więcej do szczęścia, gdy dzień był i tak skończony.

Lecz zabiłem Cię bezmyślnie, nie inaczej, jestem winny,
tego, że w tą noc pamiętną zrobiłem jak każdy inny,
przyleciałaś ku jasności, gdyż kusiła swym ogromem,
ja Ci zmrok podarowałem, uderzyłem śmierci gromem.

Zdusiłem tak nieskończone i tak niepojęte piękno,
ćmę zabiłem, była cudna, nosić będę zbrodni piętno.

autor

Sigul

Dodano: 2006-09-10 08:27:33

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie