Nostalgie

Dlaczego jesteśmy tacy smutni?
Na nieznanych stacjach zawsze
żegnaliśmy się cieniami róż...

Z Twojej apaszki wylatywały
anioły z żalem na barkach,
a włosy w warkoczach smutnie
pokazywały na ciemny wagon.

Wiatr nie zmącony słowami
gnał Cię daleko od słowików,
zima, ta kiedyś nasza zima,
zmroziła każde marzenie...

A kiedyś cuda z deszczem
spadały i się nam spełniały,
to było wczoraj, to było snem,
małym siwym tchnieniem.

Teraz jedno okno zamknięte,
a za szybą Ty oddalona...
I gdybyś patrzyła w oczy,
nie w tamte, a tylko moje...

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2008-02-06 Dodano: 2008-02-06 14:21:13

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie