W objęciach czystej bieli

Mówią mi,że jestem cymbał!Prosta rzecz, ja swoje wiem,napiszę dla niej wiersz..." Ploretaryat pozdrowienia dla zniewolonych głosem społeczeństwa.

Na wiatru słowie,w objęciach czystej bieli falującej ponad ziemią,
w uśmiechów niewoli slodkiej,podskakuje moje ciało.
Nic teraz nie istnieje,żaden kolor,żadne sprawy z ziemi,żadni ludzie,czy terminy,
tylko Ty i nasza miłość,tęsknota i euforii siła.
Szczęście nic nie waży,lekkością swą unosi wyżej jeszcze biel nieskazitelną i mnie w jej gościnie,
Kocham Cię!Cały świat pod stopami się plącze,kiedy jesteś przy mnie.
Wczoraj znów Cafe Roma,zabawny kicz rozbawiał oczy,
a potem zagubieni w swym łaknieniu,zapatrzeni,zatraceni w sobie.
Wokół spojrzenia zbulwersowane,jakoś dziwnie zdziwione,rozdziawione buzie,
to pewnie brat i siostra,albo żyją w zawieszeniu,w niewiedzy tego,co miłością się nazywa.
Nasze spojrzenia,nasz żar czas zatrzymuje kolejny raz,powietrze zastyga wędrując między naszymi ciałami,
schody zbyt strome wykrzywiamy serc spojonych czarem.
Poświata brązu ciemnieje jeszcze,jak na zamówienie,
unosimy się nad sofą i nad cała ziemią.
A dziś od rana słońce ogrzewa zmarznięte chodniki,
więc przyzywamy się,zanim tęsknota usta w smutku wykrzywi.
Skąpani w cieple,blasku pięknej pogody,
dajmy upust pragnieniu,niech bulwersują się marni dookoła.
Spalmy znów powietrze ogniem namiętności,splećmy ręce w prośbie o całe życie dla siebie,
Nie opuścimy się już!Nie oddamy losowi swego nieba!
A wieczorem,gdy pójdziemy spać,z dala w rzeczywistym otoczeniu,
spojrzymy w gwiazdy,nasze siostry spełnienia.
Zatęsknimy znów za sobą ,za lawiną pocałunków obsypujących proszące ciała,
za dreszczami pożądania,za świstem wiatru,gdy pędzić będziemy ku ekstazie.
Więc dobranoc Skarbie!Zamknij oczy i czuj,
pieszczę Cię i pragnę jeszcze!Kocham,Aniele mój!

autor

rebel

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-25 11:26:33

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie