Obłoki

Obłoki są jak myśli... niczyją ręką nieponaglane...

Z nad mojej głowy lał się potok błękitu i złota
Wokoło zielenią lśniły zagajniki
Był to środek słodkiego lata
Słodko nęciły moje ucho śpiewne słowiki
Właśnie wstąpiłem na niewielką polane
Ułożyłem się na jej środku wygodnie
I zacząłem podziwiać niebo obłokami zalane
Jakie one piękne ,powabne i swobodne
Są tak lekkie i wolne
Jak uczucia w głowie płynące
Delikatne jak skóra kobiety
Tak mocnymi uczuciami napawające
Patrzyłam tak na nie śniety
Były i są mych marzeń koroną
Niepojętą mych myśli stroną

autor

Gustaf

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-02 00:15:43

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie