Obraz

Obrazy przed oczyma swymi mam i ten jeden
Zielone tło zamyślona twarz a na niej kolejna łza
Kropla po kropli spływa policzkami jak rzeka swym korytem
Zostawiając smutek rozterkę na twarzy jej

Siadam w samotności zapatrzony obraz owy
Myśląc kim kobieta na nim jest kto piękno takie stworzył
Dlaczego twarz jej łzami zalana bólem owiana
Czemu męska dłoń tworząc takie dzieło cierpieniem go ubrała


Chciałem zabrać obraz ze sobą postawić na sztaludze
Zedrzeć płótno z niego i malować piękno od nowa
Nadać zielonej toni barwę szczęścia miłości wymazać każdą łżę
Na twarz dodać promieni co rozjaśnią każdy pochmurny jej dzień


Kolejne płótno rozdarte farba rozlana pędzle łamane
I nic oparty o sztalugę płakałem nad obrazem
A łzy kapiące na płótno ożywiały to co inny zranił

autor

jano73

Napisany: 2011-08-01 Dodano: 2011-08-02 20:18:32

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie