Wenus

W ogrodzie bogów piękną Wenus ujrzałem
Przechadzała się pomiędzy złocistymi kwiatami
Blask jej ciała zaślepiał piękno boskiego ogrodu
Był tak delikatny jak najpiękniejszy aksamit świata
Jej piersi falowały w rytm powiewu wiatru
Dłonie dotykały koniuszków kwiatów
A stopy stąpały po trawie jak po rajskim dywanie

Stojąc tak bez ruchu słysząc śpiew ptaków
Złapałem dłonią delikatnie jej twarz zamarłem
Odwróciła się spojrzała oczyma błękitnymi
Zaślepiła mnie swym spojrzeniem odpływałem
Położyła dłoń na mym ramieniu wtuliła się
Czułem dotyk jej piersi oddech szept jej ciała
Ekstazę urody zapach włosów uniesienie błogie

Zbliżyłem usta pocałowałem ciało rozpaliłem
Dłońmi pieściłem jej piersi obejmowałem
Czułem jak drży płonie unosi się w rytm dotyku
Falowała na wietrze a usta me były wszędzie
Całowały aksamitne ciało Wenus
Marzyłem by ta chwila końca nie miała
Czuć to ciepło bliskości ekstazy naszej miłości

Złapałem jej dłoń poszliśmy w głąb ogrodu
Gdzie światło padało na ogromną jabłoń
By zerwać owoc grzesznej miłości oddając się pokusie
Usiadłem pod jabłonią a ona na mych kolanach łzami zalana
Szepczą mi odchodzę kochany lecz sen o mnie zostawiam
Chwile niezapomnianą dotyk mego ciała i owoc mej miłości


Gdybym mógł ją kochać tak wiecznie
Zbudował bym jej ogród usłany różami
Zaścielił jej łoże miłości liliami wodnymi
I kochał najpiękniej jak tylko potrafię

autor

jano73

Napisany: 2011-06-14 Dodano: 2011-06-14 21:30:59

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie