oby nikt!

Zawsze lubiłam samotność i odkąd pamiętam,
cały czas uwalniałam się od ludzi,
lecz przebywanie w jednej przestrzeni z tobą,
najpewniej nigdy mi się nie znudzi.

Bowiem ty, choć nigdy nie prosiłam,
ofiarowałeś mi jeden z najcenniejszych darów,
- on dla każdego z osobna ma swój rozdział,
te z kolei mają miliony wymiarów.

Uczucie w pełni niezgłębione, bo któż wobec
niego odważyłby się na nieufności wotum,
obyśmy nigdy nie skazali się na największą torturę
- oby nikt nie wymyślił na miłość antidotum.




- Józefina Litwin

autor

-J.

Dodano: 2011-10-21 23:00:43

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie