Ocean snu

Pejzaże Koloru człowieka
Światy takie dalekie
W piękności wiruje galaktyka
Z nieba schodzą Anioły

Dotykiem wysuszają potoki
Oczy czerwone wysusza błękit
Złoto przykrywa i otula
Oj nie budź gdy róży zapachy

Powietrze, którym można oddychać
Mury które kruszeją
Kody ludzkiej rzeczywistości naprawione
Milczeniem zrozumiana rozmowa

Oczy pustynią
Serce miłością
Materia wypełniona duszą
I nie budź gdy świat trzeba przejść

Nadzieja gdzie Ty
Miłości melodia zaprasza
Oj nie budź gdy piękne Wodospady
Noc taka krótka

Dwanaście godzin
Usiądę i poczekam
I nie budź mnie
Bo kocham inny dzień

autor

pirli

Napisany: 2014-02-24 Dodano: 2014-02-24 22:41:21

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie