Och życie
Żywisz mnie trudami codzienności,
ganiasz ciągle, jak piętnastolatkę,
pasiesz okruchami mizernymi -
to jest bez sensu i nierealne.
Lecz na to więcej już nie pozwolę,
toż to ja, pani w średnim wieku,
szarość życia zaraz pomaluję -
strojnie i wiosennie, bez pośpiechu.
Zobacz, zaczynam dzisiaj od nowa,
zatańczę i zawiruję na wietrze,
tylko ta nieznośna moja noga -
a niech tam, przecież życie jest piękne.
Zasmakuję odrobiny szczęścia,
niech się zakręci nawet w głowie,
błahych spraw na chwilę zaniecham -
ta swoboda wyjdzie mi na zdrowie.
autor
Ola
Dodano: 2016-11-10 23:41:37
Ten wiersz przeczytano 4024 razy
Oddanych głosów: 121
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (157)
Bardzo na TAK Oleńko! Pięknie!
Dziękuję bardzo. Dobranocki.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Dziękuję ReZaratustra
Zgadzam się:-)
Pozdrawiam:-)
Dziękuję ReZaratustra
Zgadzam się:-)
Pozdrawiam:-)
Każdemu należy się - choćby na chwilę - "fajrant" od
szarej codzienności ;) Na zdrowie Olu :)
Miłego!
Dziękuję Ewa Złocień
Pozdrawiam :)
Miłego wieczorku:)
Dziękuję loka
Pozdrawiam :)
:)
I tak trzymać.Brawo,też tak zrobię.Pozdrawiam
serdecznie.
Bingo
Bożenko
Motylku
dziękuję i pozdrawiam :)
Dziękuję Jastrząb, staram się
Pozdrawiam :)
Wals2 pięknie dziękuję za miły komentarz
Bardzo Ciebie podziwiam, no nie wiem, czy ja dam radę
mając tyle lat, co Ty
Tylko pozazdrościć
Dziękuję i pozdrawiam :)
Wiersz z charakterem Podziwiam Cię za hart ducha, to
się odczuwa że żyjesz pełnią życia Pozdrawiam
serdecznie.
żyć żyć i cieszyć się z życia
Cieszmy się Olu kazdą podarowaną przez życie chwilą :)
pozdrawiam:)