Odchodzę

Dla moich niepowtarzalnych

Żegnam was moi niepowtarzalni...
Żegnam się z waszymi wyrazami twarzy
Odchodzę tam gdzie moje życie się waży
Odrzucam wszystko to co mi się marzy
Odchodzę, wstępuję na ścieżkę rozkoszy szmaragdowych
W poszukiwaniu przepowiedni nowych
Podążam za strużką światła purpurowego
Początek nowego życia od dawna wyczekiwanego
Pytam się Ciebie alfo i omego
Jakich jeszcze puzzli brakuje do wypełnienia życia mego
O samotności przyjaciółko moja
Nie potrzebna mi już twa zbroja
Nie potrzebny mi Twój miecz
Krew ma już nie płynie choć to nadal ciecz
Czasem trzeba tylko chcieć
A wszystko co zechcesz będziesz mieć
Wybrałem ścieżkę nękaną przez zamieć
Ot tak tylko ja samotny samiec
Na drodze przeznaczenia
Nie odczuję już zmęczenia
Nadszedł czas na wybaczenia
Jeszcze pamiętam gdy byłem jak szczenie
Teraz już czeka na mnie przeznaczenie
19 lat przetrwałem
nie lada siły potrzebowałem
często od problemów chyłkiem się skradałem
czasem jednak odwagi przykład dałem
Teraz wszystko to już bez znaczenia
Nie odczuję już zmęczenia
Teraz wszystko się pozmienia
Nie odczuję już zmęczenia
Nie mam już w ustach zniesmaczenia
Nie odczuję już zmęczenia
Odchodzę od was moi niepowtarzalni
I tak będę myślał o was nie bądźcie nachalni
Gdy przyjdzie czas znów was spotkam

autor

Lone rider

Napisany: 2007-01-20 Dodano: 2007-01-19 21:18:24

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie