Odkładamy na pojutrze

Wplatamy w warkocze wstążki rozstań.
Odkładamy szczęście na pojutrze/
Dłonie jak para bliźniąt,
Tak wiele zrobić mogą.
Wszak z każdym dniem,
Nasze dni są krótsze.
Wargami, co bieleją w gniewie,
Zadajemy cios za ciosem.
Zamiast przytulić-pocałować,
Dać miłość miodowym rankiem rosy.
Odkładamy życie na pojutrze.
Ona i On nie mówią nigdy-zostań!
Każde w swej dumie się chowa.
Zamiast zaśpiewać pieśń śpiewaka-słodką,
Poskładać ludzki geniusz w rymy.
I rzec słowo-kocham,
Ono cuda czyni.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-06-06 Dodano: 2006-06-06 09:22:27

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie