Ogień i woda
Gwiazdy spadają na śnieżny dywan
marzenia układają się do snu
za oknem biała zima
a w sercach ogień
i tam
i tu
Kapiąca woda z płatków śniegu
Ugasi pożar naszych serc
Z nadzieją toast
pij człowieku
kieliszek wytopionych
łez
….
Wiecznie żywioły się ścierają.
Tęsknota dręczy cały czas.
I żaden ogień nie wypali
morza miłości co jest w nas.
autor
Taki Sobie
Dodano: 2016-12-01 13:05:39
Ten wiersz przeczytano 1650 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (62)
Ogień dwa żywioły...dwie przeciwności, tak razem do
życia w naturze potrzebne...i nie zdołają jej
pokonać...
pozdrawiam serdecznie, owocnego bejowania
bardzo żywiołowo potraktowany temat
Piękny, rozmarzony wiersz Taki Sobie. Wszystkiego
dobrego, cudownego...!
Pozdrawiam serdecznie:)
Ogień i woda odwieczni rywale. Dobry pomysł miło było
przeczytać. Pozdrawiam:-)
Szczęśliwy ten kto ma w sobie ten ogień i szczęśliwy
ktoś kto może się przy nim ogrzać.
Twój przekaz bardzo mi sie podoba Włodku.
Pozdrawiam.
Uczuciem pisany wiersz,piękne strofy,pozdrawiam :)
dwa żywioły, które są od siebie zależne
ładny wiersz, pozdrawiam :)
Witaj Włodku!
Promiennego dnia i dzięki za odwiedziny:)
Jak to w zyciu
Bardzo podoba mi sie Twój wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
miłość przetrwa wszystko,,pozdrawiam :)
Niektórzy wiedzą, że to możliwe.
Czujący wiersz, jak marzenie :)
Pozdrowienia.
Jakże znamienny ten kielich lez cierpień...
Pozdrawiam Włodku
Prawdziwa miłość podobno stawi czoła każdej
przeciwności. Cóż bylibyśmy warci bez tej miłości.
Pozdrawiam:)
Przepiękny, rozmarzony wiersz :D Pozdrawiam +++
Ponoć przeciwności się przyciągają...
Ładny wiersz, no i podsumowanie mi się podoba.
Serdeczności:)