Ogień i woda
Kwiecistość uwielbień kłębek myśli toczy
zamotana w kokon różowych powoi.
Wplatam twoje słowa do moich warkoczy
intuicja szeptem - duszę niepokoi.
Ogień drży w kominku - cień mglisty na
ścianie
wydłuża się rośnie wychyla z szeregu.
Serce komponuje miłosną litanię
ja włączam hamulec - zatrzymuje w biegu.
Czego się obawiam - wyrazić nie mogę
kielich napełniony aromatem - wina?
Nie chcę zbierać pereł rozdeptanych nogą
ta miłość być może, kwaśna jak cytryna.
Przesiewam ziarenka w bardzo gęstym
sicie
osnuta jak motyl w pajęczych pazurach.
Chcę żywić się prawdą i nie cierpieć
skrycie
gdy słyszę szum wody, szukam źródła w
chmurach.
autor
Sabrina
Dodano: 2007-06-17 04:24:12
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Jak zawsze u Ciebie piękny, pełen metafor wiersz.
ładna symetryczna forma i kwiecisty styl. świetnie się
czyta. :)
Z reguły zajmuję się tematyką utworu jednak u Ciebie
staranna forma od razu rzuca się w oczy,środki
stylistyczne zastosowane w tym wierszu są
kapitalne,słowa jakich używasz niebanalne...
Dawno nie czytałam tak dobrego wiersza z
zachwycającymi metaforami, z przepiękną treścią,
majstersztyk.
Czytając - widziałam dziewczynę siedzącą przy kominku,
ogień, cienie pełzające po ścianach, w dłoni kielich
wina i zadumę na twarzy.... Tylko, że choćbyśmy nie
wiem jak długo rozważali wszelkie za i przeciw i tak
nie przewidzimy co nam miłość przyniesie za dzień,
miesiąc, rok....bo ona jest nieprzewidywalna. Wiersz
trafiający do wyobraźni.
Bardzo ładny wiersz o rozważnej miłści , spróbuj
kiedyś nacisnąć ten hamulec troszeczke póżniej by
poznać smak tej miłości.
tylko prawdziwej, czystej, gorącej i pewnej miłości
szuka bohaterka, jak ogień i woda tak rozum i serce, a
wszystko Ona chce trzymać w swojej ręce.
Szum wody i widok nieba...Potrafią ukoić niepokój;)
Jakaś intuicja niepokoi Twoja duszę i z obawy każe
włączyć hamulec bezpieczeństwa. Dobra, ale i zgubna
może być przesadna ostrożność. Bardzo piękny i mądry
wiersz o dylematach kobiety.
Wiersz szalenie pomysłowy.Treść zaskakująca.Mozna snuć
dywagacje na temat tej miłośći,która zniewala.Jest
ogniem-symbol zniszczenia.Jest wodą -symbol ciągłośći
i czystości zarazem,a może jako namiastka przywiazania
i trwałośći.