Ogłoszenie Drobne

Kimkolwiek jesteś, znalazco uczciwy,
Bądźże litościw nierozwagi mojej.
Czyś mlody, czy też jak gołąbek siwy
Uwierz, juz taka moich losów kolej.

Zgubiłem siebie, gdzieś na dróg rozstaju,
Sam teraz muszę ciężki tobół dźwigać.
Nie pomnę : w grudniu to bylo? czy w maju ?
Siedzę tu, patrzę, może mnie gdzie widać ?

Jakże mi bez tej zguby ruszać w drogę ?
Kto moje siły zwątlone podtrzyma?
Nie dźwignę ciężaru. Zostawić? Nie mogę...
Obcy nie zechce, przyjaciela nie ma...

Spotkasz go może, wciąż nadzieję noszę
I każdej wieści niecierpliwie słucham.
Znalazco! O to jedno Ciebie proszę :
Wspomnij, że ja tu wciąż na niego czekam...

autor

krylu

Napisany: 1984-08-08 Dodano: 2004-09-29 20:23:33

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie