Ojczyzno, dumnego rycerza

Kocham Cię Ojczyzno
Kraju tak Cię nienawidzę
Piętno twej historii w sercu nosze
Ojców mych obyczaje z krwią przenoszę
Nie znać tych ludzi zarazą czerwoną zbroczonych
Dla mnie byś była matką niezwyciężonych
Polska dziewico, białogłowo dumnego rycerza
Brunatną twą spod twych nóg ziemie szkaplerz
Do ust unoszę i całuje bez grzechu.
Daj mi żyć, Daj mi chleba
Jak po katordze w wolne niebo nas opatrzyłaś
Przytul swe dzieci wychowaj je, pokaż drogę
W twym uścisku nie wstyd żyć
Jeśli trzeba zabij
Za ciebie nie wstyd umierać

autor

mateo.g

Napisany: 2007-01-10 Dodano: 2007-01-15 20:28:39

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie