W OKNIE...

Widzę okno a w nim jedynie przestrzeń.
Jeszcze kilka nadziei w dali.
Uciekam od Ciebie oddalamy się.
Wokół świat mi się wali.
Wsiadam w pociąg o innej podróży.
Jadę nie znając trasy.
Nade mną niebo się chmurzy.
To nie będą miłe czasy.

Wyrwałam się z płaczu do niczego.
Zdezorientowałam ciało i umysł.
Doszukując się raju dziś niemożliwego
Patrzę w lustro- życie to tylko Boży wymysł.
Gdzie szansa od dobrodzieja..?
Zbladła darowana nadzieja.
Teraz szukam cudów, cudów a nie trwogi.
Ten świat bez Twojego oblicza jest mi wrogi...

autor

Carolineghotic

Dodano: 2009-03-23 11:14:45

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie