Okruchy wzruszeń

Bezsennym znużeniem ciepła szukamy
w dusznych od wstydu epizodach lata.
Czas rozgrzeszenia bez trudu omijamy,
by skryć pozory marzeń w sztucznych kwiatach.

W porze pachnącej nudą kapuśniaku
śledzimy losy spieprzone skandalem.
Nocą liczymy ofiary zamachów
biegając na charytatywne bale.

Grosik zabrzęczy w puszeczce zbiorowej
i misiaczki biednym dzieciom rozdane.
Można znów w atłas poduszki wbić głowę,
bo wszystkie nie nasze winy zmazane.

Rano zwyczajność pod twym szczelnym oknem.
Syn kolegi działkę sobie odmierza.
Niewyspany pijak ziewa, pies moknie,
a babcia wygląda arki przymierza

autor

13zaspa

Dodano: 2008-11-28 12:38:35

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie